>

23 fevereiro, 2014


E vão 39

El sol vino a visitarme. Un dia invulgar, rodeada de la familia que me transporta a la infancia, con el detalle del famoso pastel de chocolate (gracias Tita, eres única! y yo apreciadora de detalles), el Feliz cumpleaños en vez del Parabéns a você y las maletas, despedidas, aeropuertos y acogidas, que me acompañan desde que me conozco – no fuese el musgo del aeropuerto de Barcelona uno de mis más entrañables recuerdos de tierna edad.
E chegou a noite e o copo, na companhia de quem me acompanha há uma vida, na presença e na ausência dos dias que não são o que queremos, mas o que podemos. Com novidades bonitas e a partilha dos momentos amargos dessa lei a que o Murphy deu nome.
Obrigada, por me ajudar a crescer, ao ponto, de ser capaz de apreciar, cada segundo desses momentos.